öpüşmekten bazen gezegen doğar..

o ilk dokunuştan tam önce aralanan dudaklarımın arasında rüzgarı hissettim..her nasıl olduysa oldu, bir el, sesleri yavaşça sildi.. yine aynı el, her nasıl yaptıysa, onunla benim dışımda kalan herşeyi bulanıklaştırdı.. ayışığı hariç.. orada.. sadece o, sadece ben ve sadece ay belirliydik, geri kalan ne varsa yeryüzünde, kendini sildi.. 

onun elleri vardı.. onun ellerinin tam orta yerinde, avuçları vardı.. rüzgarda yüzüme düşen saçlarım, onun o ellerinin kısacık bir hareketiyle geriye atıldı.. bakın, yine onun ellerinin ortasıydı işte yüzümün içinde olduğu.. gözleri, gözlerimde daha önce kimsenin görmediği bir kıta görüyor gibiydi.. büyülü bir manzara olmalıydı bu.. ben hiç kendi gözlerimin içini görmedim ki, bilemiyorum..  ama o an, onun gözlerinin içindeki o ırmakları, o dağları, o denizleri, o muson yağmurlarını görebilen sadece ben olduğum ve ona gösteremediğim için, onun adına çok üzüldüm..

onun elleri vardı demiştim ya.. onun sadece elleri yoktu ki.. 

rüzgar yüzüme yeniden dokunmadan tam önce, iki insan arasındaki en kısa mesafe, bizim aramızdaydı.. ve ben biliyordum artık bir eli benim ensemdeydi, bundan emindim..

sadece onun elleri yoktu ya, benim de ellerim vardı, ve biri, yanağımın içine yerleştiği elinin tam üzerindeydi..  

o farkında mıydı bilmiyorum, ama sadece saçlarımda değil, dudaklarımda da geziniyordu rüzgar, ve ben rüzgarın dokunduğu her yerime onun da dokunmasını istiyordum.. sanırım farkındaydı..

öylece kaldık bir süre.. yeryüzü, daha yeni yeryüzü olmaya hazırlanır gibiydi..  tepede ay vardı, bundan da emindim, ama hemen altında bir gökyüzü yoktu henüz.. yıldızlar serilip uyumuyorlardı göğün yorganında..

sonra.. sonra işte, dudakları dudaklarıma değdi.. tam o sırada bir gürültü koptu.. ikimiz de umursamadık.. ikimiz de biliyoruk çünkü.. gökyüzü yerine oturmuştu.. hayır, henüz öpüşmeye başlamamıştık.. sadece dudaklarımız değiyordu birbirine.. bu yetti gökyüzünün göğe serilmesine..

sonra öptü beni.. tam o an bir sarsıntı, sormayın gitsin.. ikimiz de umursamadık.. ikimiz de biliyorduk çünkü.. içimden yıldızlar teker teker kopup şimdiki yerlerine yerleştiler.. ne kadar uzun sürdüğünü siz düşünün.. biz öylece öpüşürken oldu bütün bunlar...

sonra ben de öptüm onu elbette.. işte tam o sırada, dünyadan bir parça koptu ve savruldu uzayın boşluğuna.. 

geçenlerde yeni bir gezegen keşfedildi, onun nasıl oluştuğunu sandınız ki siz?

sonrası yok.. sonrasını hatırlamıyorum.. başka evrenlere gittik.. başka iklimlerden geçtik.. başka gökleri içtik..