kapılar..

sonra.. gidersiniz işte.. kapıyı ardınızda bırakır, usul usul merdivenlerden iner, sırtınızdaki bakışları bazen hissetmeden gidersiniz..

gidersiniz işte, gelirken adımlarınız ne kadar aceleciyse, giderken aynı telaşla takip eder adımlarınız birbirini, ve sadece kendinizi değil, gölgenizi de götürürsünüz birlikte..

bir tramvay yolunu takip ederek gelip girdiğiniz kapıdan, -ki kapılar girmek için mi çıkmak için mi, bunu hala düşünüyorum- bir sabah vakti gidersiniz..

o sabah vakitlerindeki üşümeler bu yüzdendir..

rica ederim, bakmayın ardınıza, beni bu halde görmenizi istemem..