Birkaç gündür kan ter içinde uyanıyorum gecenin kör bir vaktinde, ve birkaç gündür sen bilmiyorsun hangi vakitte kimin aklına düştüğünü.. Bilmiyorsun; sen en derin uykundayken, senin elini tutup da -düşmemek için- yeniden uykuya dalmaya çalıştığımı.. Oysa ben, kapatıp ışığını evrenin, dalınca uykuya, en derin kuyuların dibinden izlerdim düşlerimi.. Oysa ben, çokça zamandır sabahları bilmezdim sesimi ve çoktandır unutmuştum sabahın bu vaktinde bir pencere kenarından hayata gülümsemeyi..
Kimse dağıtmasın sabahları sesindeki kuş cıvıltılarını. Bana sakla, hepsini teker teker öpüp o kuşların, öyle uçuracağım gökyüzüne..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder