Kış, ayağını sürüye sürüye geliyor işte, adım seslerini esen rüzgarla gönderdi. Kış cümlelerini sonbaharda kuracak değilim, ama apaçık ortada işte kış geliyor.. Yine üşüyecek ellerim..
Kış geliyor, yine sokaklar sessiz.. Kış geliyor, yine sabahlar güneşsiz.. Kış geliyor, yine kalbim kimsesiz.. Kış geliyor ve ben çok korkuyorum..
Yine günler erkenden karanlık, yine bütün eller ceplerde, yine sigara dumanları kısa, yine şemsiyeler tek kişilik, yine ayaklar üşümüş, yine giysinin son tabakası tene çok uzak...
Kelimelerin, havada donup ötekinin yüzüne çarptığı tek mevsimdir kış.
Kabanlar, eldivenler, atkılar bereler çıksın gün yüzüne. Hepimiz ya kıştan ya yalnızlıktan.. ya kıştan ya yalnızlıktan.. bazen hem kıştan hem yalnızlıktan... genelde üşümekten ve yalnızlıktan.. ve çoğunlukla da yalnızıktan...
Kış geliyor ve ben çok korkuyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder