ama unutmalara alışılmaz.. her seferinde baştan yazılır bir unutmanın hikayesi, ve her seferinde baştan çeker yürek aynı sancıları.. aklın hafızası, en olmadık zamanda en olmadık anları yakalayıp çıkarsa da gün yüzüne, kalbin hafızası yoktur.. daha önce benzer unutma hikayeleri bin kez de geçse başından, kalp her seferinde yeniler kendini ve her seferinde acır, acıtır canınızı..
"kalp düşünebilseydi, atmaktan vazgeçerdi"
içinde kalanla, dışarıya atılması gerekeni seçebilseydi keşke duygularımızın oyuncağı kalp...
YanıtlaSilelinde karşılıksız vaatler varken oynadığın zaman geçirme oyununun sonu değilmi? zaten unutulmalar, ruhun hatırlar, kalbini acıtır, yorar, ama koparıp atamazsın işte orada duran pamuk ipliğine bağlı anıları ruhundan!!
kalp seçebilseydi düşünebilirdi, düşünebilseydi, zaten atmaktan vazgeçerdi..
YanıtlaSil