allah belanı versin sonbahar.

yürürsünüz bazen..


o kadar kalabalıktır ki yürüdüğünüz cadde, sizden başka herkes çok kalabalık, bir siz yalnızsınızdır.. 
adımlarınız sayısızdır..  
mevsimlerden bir gecedir..
kişilerden hiç kimsedir..
şehirlerden istanbul, renklerden siyah, yıldızlardan karanlık, oyuncaklardan kırık olandır..


yürürsünüz.. 
sanırsınız ki, koca bir şehir ayaklanmış, köşebaşlarında toplanmış, geceye akmıştır..
sanırsınız ki, yanıbaşınızdan omuzlarınıza değmeyen kim varsa mutludur..
sanırsınız ki, koca şehirde, o kadar yanan ışık altında, küçücük evlerin küçücük odalarında, sizden başkası yoktur kuyunun dibinde..
sanırsınız  ki, kelimeler hepten yetersiz..


yürürsünüz bazen..
asıktır suratınız.. sebepsiz.. 
adımlarınız acelesiz..


tebrikler! adımlarınızı hızlandırmak için bir sebep kazandınız!


yürürsünüz.
birini durdurmak istersiniz, duracak gibi değildir hiç kimse..
birine seslenmek istersiniz, duyacak gibi değildir hiç kimse..


gecedir elbette.. mevsimlerden bir gece, karanlıklardan bir mevsim, kalbiniz, aysız gökyüzü gibidir..


ve yalnızlık, sizin sandığınız gibi, kimsesizlik değildir.. sonbaharda ayağınızı altında ezilen yaprağın sesini sizden başka kimsenin duymaması da değildir.. yalnızlık, o sesi sizden başka kimsenin duymadığına üzülmenizdir.. tam budur yalnızlık.. 


rica ederim, pink floyd şarkıları dinlemeyin.. dinlerseniz de bir sonbahar yaprağını ezmeyin.. sonra çok koyu oluyor yalnızlığınız..