ev o kadar dağınık o kadar dağınık ki; bin yıllık toz, bin yıllık dumana katılıp, tavandan dökülmüş aşağıya..
ev o kadar dağınık o kadar dağınık ki, hangi eşyayı kaldırsan, altından bir anı kaçıverecek süpürgeliğe...
o kadar dağınık ki ev, insanın hatırlamadığı, ama eşyanın hatırladığı bir gecenin sabaha bağlandığının farkında bile değilim, ezanı ikindi sandım..
dağınık ki o kadar ev, bu kadar da olmaz diyecek, benimkilerden başka bir çift gözün daha olmamasına bozulacağım, hayatımdan memnun olmasam..
dağınık işte ev.. bunda, o kadar da bozulacak bişey yok...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder