buradayım..

ne kasım kasım kasılan kasım ayı, ne de aralanan bir aralık yok gözümde.. baharı bekliyorum, çiçeklerle toplanıp, sonra da olaysız dağılmak için.. dışarıdaki soğuğa inat, sıcacık bir yatakta uykuyla sevişip bekliyorum; ırmaklara yeniden su yürüyecek.. penceremin önünde, sarmaş dolaş uyuyan sarmaşık bile soyunup yapraklarından, kendini kırmızıya boyadı.. buradayım.. kendimde.. başka hiçkimsede değil.. başka hiçbir yerde değil.. kendi yastığımda başım.. uzanıp, kendi elimden başka tutunduğum bir el yok.. buradayım.. kendi duvarlarımın içinde.. kendi yaramın kabuğunda, sırtımdaki hançerde, kendi bileğimden akan kandayım..  tam ortasındayım, sağımdan solumdan, yüzüme gözüme çarparak saçılıp giden hayatımın.. tam ortasındayım, biliyorum, yaşamımla ölümümün..

daha iyi şeyler beklemiyorum.. daha kötü şeyler olmasın, yeter..